Εκμάθηση ,προπόνηση και άλλα πολλά..

Επειδή πέρα από τα τεχνικά (που τόσο αγαπώ) υπάρχουν και πιο σημαντικά θέματα η μάλλον και πιο ουσιαστικά ως προς την πορεία μας σαν yoyoers αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τα εξής.
Το πιο διάσημο και διαδεδομένο (διορθώστε με αν κάνω λάθος) ''σύστημα'' εκμάθησης αυτή τη στιγμή είναι αυτό του Andre Boulay.Το trick ladder του συστήματος αυτού είναι απόλυτα μελετημένο ομαλό και δημιουργικό μιας και μας μεθαίνει με σωστή σειρά τα tricks και μας δίνει ώθηση για αυτοσχεδιασμό.Λίγο πλαγίως αλλα αν παρατηρήσουμε το πώς ''σπαει'' ένα κόλπο και το πώς το εκτελεί real speed θα δούμε αρκετές διαφορές ,κρυφές κινήσεις ,απλοποιήσεις και γενικά διάφορες ''μαγκιές''.
Ξεκινώντας λοιπόν να μαθαίνουμε είναι σημαντικό να κρατάμε τη σειρά στο trick ladder μιας και το ένα trick χτίζει το επόμενο.Δεν αφήνουμε ποτέ κάτι επειδή είναι δύσκολο η κάτι..Για να είναι εκεί που είναι υπάρχει λόγος και σίγουρα θα το δούμε πιο μετά όσο και advanced αν είμαστε.
Φτιάχνουμε λοιπόν μία προπονητική ρουτίνα η οποία περιλαμβάνει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ενασχόληση.
Και εξηγώ.
Σε ''αθλήματα'' σαν το δικό μας που η επιδεξιότητα παίζει τον πρώτο ρόλο υπάρχει ένας παράγοντας που ονομάζουμε muscle memory η απλά μυϊκή μνήμη.Πρέπει δηλαδή εμείς όπως και ένας σκοπευτής ή ένας τοξοβόλος να μάθουμε το σώμα μας να εκτελεί ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ την ίδια κίνηση,να αποκτήσουμε δηλαδή αυτοματισμούς.Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να εκτελούμε ό,τι βάλει ο νους μας χωρίς να μας ''εμποδίζει'' το σώμα μας.
Έτσι όταν χάνουμε επαφή με το αντικείμενο το σώμα μας ξεχνάει παρόλο που το μυαλό μας έχει τις ίδιες σκέψεις-επιδιώξεις(θα αναλύσω παρακάτω το σημείο αυτό).
Οπότε δουλεύουμε ένα κόλπο τη φορά μέχρι να μπορούμε να το κάνουμε τουλάχιστον 3 στις 5 φορές κάνοντας όμως πάντα μία επανάληψη των προηγούμενων trick που ήδη ξέρουμε προσπαθώντας μάλιστα να δούμε πώς μπορούμε να τα συνδιάσουμε όλα αυτά(για να οξύνουμε και την εφυία μας) και να τα εκτελούμε το ένα μετά το άλλο ή ποιά στοιχεία του ενός μπορούν να μπουν στο άλλο για να το κάνουν ποιο όμορφο ,με καλύτερη ροή και στην τελική πιο εύκολο!(π.χ. το kamikazee κλείνει καλύτερα με ένα buddhas revenge και έξοδο με back throw στο εσωτερικό string σε trapeze (όπως στο wrtist mount και το wrist whip όπως και στο spirit bomb) και είναι πιο όμορφο να ανοίξουμε το ίδο κόλπο με houdini whip αντι για houdini mount και μας εξασφαλίζει και χρόνο(και άλλα πολλά συνδιαστικά που θα πούμε από κοντά ;) ).
Μόλις είδατε τι χάος(με την καλή έννοια)μπορούμε να δημιουργήσουμε χάρην πειραματισμού,ευκολίας και θεάματος.Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να έχουμε γερές βάσεις ,καλό ''λεξιλόγιο trick'',και βαθειά κατανόηση.Για να ακολουθήσει λοιπόν το σώμα την ταχύτητα της σκέψης μας θα πρέπει να εκτελεί ακαριαία ό,τι αυτή του δώσει,αυτόματα,ολόσωστα..
Κάπου εδώ περνάμε στο επόμενο κεφάλαιο..την διαδικασία μάθησης(είναι και μια παλιά μου εργασία).




Αυτό το διάγραμμα εξηγεί τα πάντα.
Αρχικά λοιπόν ξυπνάμε ένα πρωί και αποφασίζουμε οτι θα μάθουμε yoyo.Πέρνουμε ένα από τα αθάνατα yoyo του Γιώργου που έχει τα καλύτερα απόλα και ξεκινάμε.
Το μυαλό μας γράφει 0 χιλιόμετρα.Άρα μαθαίνουμε γρήγορα πολλά,διψάμε είμαστε ενθουσιασμένοι και γεμίζουμε κενές σελίδες με νέες γνώσεις και....κάπου εκεί μένουμε από μελάνι.
Όταν ξεκινάμε κάτι μαθαίνουμε εύκολα,λίγο ο ενθουσιασμός,λίγο το φρέσκο καθαρό μυαλό,λίγο το ένστικτο συνδιαστικά με την απλοποίηση-απειροσύνη,λίγο το ότι δεν έχουμε καθορισμένο στόχο(είμαστε αρχάριοι δεν ξέρουμε τα όρια του αθλήματος) μας κάνουν να πετάμε,να ρουφάμε γνώση και μία μέρα...
Έρχεται η πρώτη καμπή.
Έχουμε γίνει αρκετά καλοί όμως δεν έχουμε εμπειρία,μυϊκή μνήμη.Ενώ το μυαλό μας αντιλαμβάνεται πολλά επίπεδα πιο ψηλα απ'το σώμα, το σώμα δεν είναι έτοιμο να ακολουθήσει.Δεν έχει σιγουριά,αυτοματισμούς και έτσι μπερδεύει το μυαλό και το μυαλό δεν συνεργάζεται με το σώμα ,το σνομπάρει και ένα χάος επικρατεί γενικά.
Εκεί λοιπόν άλλοι τρομάζουν και τα παρατάνε και άλλοι απλα μαθαίνουν.Μαθαίνουν τι εξυπηρετεί η κάθε κίνηση που παλιά έκαναν έτσι,αβίαστα ,καταλάθος και έβγαινε μια στις δέκα φορές αλλά οι απαιτήσεις τότε ήταν μικρές και το αμέσως επόμενο στάδιο δεν απείχε πολύ σε δυσκολία από το εκάστοτε που βρισκόμασταν και όλα ήταν καλά,τώρα όμως το ''κενό'' είναι μεγαλύτερο πιο απιτητικό και εμίς πιο απαιτητικοί με τον εαυτό μας.Μαθαίνουν λοιπόν να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τα λάθη τους.Να δουλεύουν το ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ έκαναν λάθος και να το διορθώνουν με δουλειά και με υπομονή.
Αν λοιπόν τα καταφέρουμε ως εδώ έχουμε την ΕΠΙΓΝΩΣΗ του τι κάνουμε ΠΟΤΕ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ Η ΛΑΘΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΤΥΧΑΜΕ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΕΛΙΚΑ.Είμαστε κύριοι των πράξεων μας και κάθε κούνημα του δαχτύλου μετράει.Επαναπροσδιορίζουμε ακόμα και το throw μας!
Συνεχίζουμε έτσι σε μία ακόμα ''κορυφή'' της πορείας μας σίγουροι και σταθεροί και εκεί που όλα πάνε καλά...κάνουμε κοιλιά.
Άλλου είδους όμως κοιλιά.Μικρότερη αυτή τη φορά και για άλλο λόγο.
Ενώ λοιπόν έχουμε δουλέψει και αναγνωρίσει τα λάθη μας,αφού έχουμε μυϊκή μνήμη και παικτική εφυία τι πήγε λάθος?
Τίποτα.Απλά κάπου εδώ πρέπει να ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ να μάθουμε ακόμα και να τα ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ!!!Ουσιαστικά να μην υφίσταται λάθος,το λάθος να γίνει αυτοσχεδιασμός να φαίνεται σαν κάτι που θέλαμε να κάνουμε όχι σαν μια άτυχη στιγμή(όχι μόνο για τους έξω ,αλλα και για εμάς!).Πλέον ο χρόνος απόκρισης του σώματος προς το μυαλό είναι μηδαμινός,κάνουμε ότι φανταστούμε ό,τι ονειρευτούμε,γρήγορα,χωρίς κανένα φραγμό ,γινόμαστε ''master'' του εκάστοτε αθλήματος.
Από εκεί και πέρα υπάρχει ανοδική πορεία με σκαμπανευάσματα κυρίως ψυχολογικου τύπου και αυτοελέγχου(ειδικά αν ασχολούμαστε με αγώνες κλπ).
Αυτό που μας κρατάει πιστούς στα σκαμπανευάσματα της πορείας μας είναι απλά η αγάπη μας και η κ(μπιιιπ) μας για αυτό που κάνουμε.Αφού γυρίσαμε σπίτι μετά τη δουλειά αντι να δούμε ηλιθιότητες στην τηλεόραση αποφασίσαμε να βγάλουμε ένα iron whip και αφού χωρίς να το καταλάβουμε το ρολόι έγραψε 6:00 το πρωί και μετά την 5632η προσπάθεια χτυπήσαμε αέρα κοιμηθήκαμε λίγο σκεφτόμενοι τι πήγε λάθος σε εκείνο το χιλιοστό που αστοχήσαμε.Και προσπαθούμε άλλες 5632 φορές την επόμενη και πάλι τίποτα.Όταν όμως το αμέσως επόμενο πρωί μετα από 11264 αέρηδες κοπανηστούς, που αποφασίσαμε μάλιστα οτι δεν το έχουμε, το προσπαθήσαμε για πλάκα ενώ παίζαμε και μιλάγαμε στη φίλη μας και βγήκε,έτσι απλά,μείναμε σαν ηλίθιοι να κοιτάμε το yoyo να γυρνάει και τότε όλα αυτά είχαν κάποιο νόημα(άσε το χαμόγελο και τις κολοτούμπες).Η αγάπη που δώσαμε (που πάντα η αγάπη βασανίζει και λίγο ,αλλιώς τι νόημα έχει) μας έδωσε αυτό που τελικά αναζητούσαμε,που μάλιστα δεν μας το έδινε εδώ και 11264 φορές.

Οπότε μην φρικάρετε με την παραπάνω ανάλυση ,ούτε με τα βαρύγδουπα κόλπα που θέλουν να κρατήσεις σημειώσεις για να βγουν.Καθαρίστε το μυαλό σας,απλοποιήστε,μην αφήσετε μέρα το yoyo σπίτι σας και άπαιχτο(όπως είπε και κάποιος ''αν περάσει και μία μέρα και δεν σου λείψει κάνε κάτι άλλο μην χάνεις και τον χρόνο σου αδικα'')κρατήστε μία πιστή και σταθερή πορεία...
και όπως λέει και ο λαός Just Do It...
Georgie